Op 21 januari is oud-lid Henk Wouterse overleden. Hij was lid van onze vereniging van oktober 2013 – december 2024.

Tjalling James memoreert mooie herinneringen aan Henk in onderstaand in-memoriam.


Zaterdag  25 januari hebben we afscheid genomen van Henk Wouterse, onze Hoornse veteranenhockeyer vanaf de negentiger jaren, en ver daarvoor zeiler en kantonrechter en sedert 2013 60+er en carpoolgenoot tot 2022. Henk werd in ons veteranenteam de stofzuiger, éénarmige bandiet en onvermoeibaar genoemd. Wat hij miste aan techniek werd meer dan goed gemaakt door inzet en eindeloos loopvermogen. Jarenlang, zomer en winter, dompelde hij voor dag en dauw met zijn vrouw Ineke onder in het Hoornse Hop. Jiu Jitsu oefende hij met of op zijn dochters, die dit memoreerden bij zijn afscheid waar ze verder vol liefde spraken over zijn eigengereidheid. Hij was niet van zijn stuk te krijgen en bepaalde vooral op zijn boot als zeezeiler zelf zijn koers naar Noordzee, Oostzee en Atlantische oceaan. Samen met zijn vrouw bestierde hij als heilige twee-eenheid zijn schip. Zelfs toen wij met het veteranenteam meezeilden naar Volendam kon geen elftalgenoot iets doen aan boord. Ik mocht ooit meezeilend als 3de bemanningslid, rustig varend op de motor, even vissen als er maar geen snoer of lood in de schroef kwam. Bij 3 makrelen zei hij: stoppen. Drie is genoeg. Hij baalde verschrikkelijk dat er welgeteld 2 van de duizenden vonnissen die hij uitsprak, vernietigd waren door een hogere rechter. Natuurlijk dronk hij geen druppel bier na de wedstrijd als hij nog moest rijden. Toen zijn fysiek het zeilen hem minder makkelijk afging, verhuisde hij naar Leeuwarden, waar hij als pontbaas op een fietsveer alsnog kapitein kon zijn, met zijn innig geliefde vrouw. Toen hij enkele jaren terug alleen naar de OLW in Breda was gereden en zijn arm brak, hebben we hem met 2 oud-Hoornse medespelers en 2 auto’s naar zijn huis in Leeuwarden gebracht, waarna we midden in de nacht weer in Hoorn aankwamen. Fijn dat we dat konden doen. Hij toerde nog rond in een camper, ook naar het ziekenhuis waar hij steeds vaker kwam de laatste jaren. Hockeyen ging niet meer. Twee weken geleden belde hij mij en liet iedereen de groeten doen. Het bleek zijn laatste groet te zijn. Nu is hij “vertrokken met de wind” en alleen de haven uitgevaren.

Tjalling James

©2025 NHC60+